Ken je dat gevoel? Dat je dacht zoveel geleerd te hebben over jezelf, dat je heel zeker wist de dingen anders te doen nu. Dat het je niet meer zou gebeuren om gigantisch onderuit gehaald te worden. Omdat je ouder bent en wijzer. En dat er dan plots een moment komt, dat je hele wereld opnieuw lijkt in te storten. En ondanks al die vergaarde wijsheid, ben je helemaal de weg kwijt. En ook het vertrouwen dat het ooit nog goed komt. Terug naar af, zo lijkt het. Opnieuw klein en onzeker. En bang.

Dat overkwam mij deze zomer. Ik voelde me super na mijn corona-stilte-retraite. Alles was ok. Mijn gemoed, mijn lijf, het leven. De jaren van worstelen met de ziekte van Lyme leken achter de rug. Ik kon weer ontspannen, genieten, plannen maken. Ik ging weer dansen, via Zoom, en het voelde goed. Kijk eens wat ik allemaal weer kan! Zo blij en dankbaar.

Tot het lijf weer leek te protesteren. Dat wat ik als ‘restverschijnselen’ interpreteerde, werd heviger. Wederom pijn, verkrampte spieren en steeds vaker moe en uitgeput. Ik voelde weerstand en frustratie. Ik wilde dit niet. Niet opnieuw niets meer kunnen. Maar uit de testen bleek dat de Lyme gewoon weer terug was en zeer waarschijnlijk nooit volledig weggeweest. Ik voelde me lamgeslagen. Volledig afgesneden van al die wijsheid die ik maandelijks aan jullie ventileer.

Geen sprake van 'zijn met wat er is'

Geen sprake van zijn met wat er is. Geen sprake van vertrouwen op het groter geheel. En de schoonheid om me heen, waar ik me in het voorjaar zo blij om kon verwonderen, had volledig haar glans verloren. En nu? Gewoonweg toeven in het niet weten bleek een onmogelijke opgave.

Mijn lijf kon weinig meer, maar mijn hoofd des te meer. En dat werd mijn schijnbare houvast. Met open ogen liep ik in de mij zo bekende valkuil: hard werken. Ergens voelde ik dat ik volledige rust nodig had, mijn lichaam gaf het duidelijk aan. Maar ik dook achter de computer. Die Engelse online training moest en zou af. En liefst ook nog die online training Natuurlijk Ondernemen, die ik mijn studenten al zo lang beloof. Want dan, dan had ik al mijn beloften waar gemaakt en kon ik echt ontspannen.

Gister was ie af. Die Engelstalige training. En vandaag voel ik hoe zeer ik mezelf heb uitgeput. Terug naar af. Ik. De wijze vrouw die het allemaal zo goed weet. Schrijfster van Zen in de chaos. Vet in d’r eigen valkuil gevallen. En heb dan maar eens de moed om opnieuw te beginnen. Om in alle nederigheid te zeggen:  al weet ik nog zoveel, ik zal altijd een beginner zijn.

Het is tijd om opnieuw te vertragen.

Het is tijd om opnieuw te vertragen. Opnieuw de stilte in te gaan. Om heel duidelijk stop te zeggen. Niet ook nog eens die 2e online training maken, niet ook nog de live groepen doen. Niet nu.

Dus lieve mensen, ik trek me de komende tijd wat terug. Mijn super team neemt het van me over. Ze zijn kei goed. Ben ik enorm dankbaar voor. En die training Natuurlijk Ondernemen, die gaat er echt wel komen. Als het juiste moment daar is.

Mocht ook jij af en toe het gevoel hebben dat je weer terug bent bij af. Geef je eraan over. En weet, dat ik weet, waar je bent. Dan troost ik me bij de gedachte, dat jij weet, waar ik ben. Dat wij in stilte voor elkaar mogen buigen.

 

Heeft dit artikel je geraakt?

En zou je meer van Nanette willen lezen? Abonneer je op haar blogs door het formulier onderaan de pagina in te vullen of lees hier meer over haar troostrijke boek Zen in de Chaos.

De blogs op de site van Innersteps dienen als ondersteuning aan coaches die zich breed willen blijven scholen. Wil jij zo zuiver mogelijk naast die ander staan, stevig en geaard, vrij van projecties en ‘beter’ weten, dan vraagt dat om een grote mate van bewustzijn op je eigen zijn en functioneren. Telkens weer zien waar je verstrikt zit in een oud verhaal, waar angst domineert en leren hoe je die betovering kan doorbreken en naar vertrouwen kan bewegen. Daar gaan al deze blogs over.

De beste investering die je als coach kan doen, is werken aan je eigen persoonlijke groei. Aan jouw persoonlijk leiderschap. Uiteindelijk geldt dat voor iedereen die op zoek is naar geluk en bezieling in zijn of haar werk. Daarom zijn ook de lezers die geen coach zijn, uiteraard van harte welkom om mee te lezen.