Relaties kennen veel verborgen waarheden. Gevoelens die we niet uiten. Gedachten die we verzwijgen. Oordelen die we niet durven toelaten. Onze diepste waarheden laten we niet altijd zien. Te bang om gekwetst te worden, of die ander te kwetsen. Maar daarmee creëren we afstand. En dat voelt niet altijd fijn. Diep in ons hart willen we de ander veel dichterbij laten, maar we durven eenvoudigweg niet.

Stel je eens voor. Wat zou er gebeuren als je je angst zou omzetten in nieuwsgierigheid? Als je de tijd neemt om stil te staan en met een open en nieuwsgierige blik dieper naar binnen kijkt dan je gewend bent. Wat zou je dan ontdekken? Waar gaat je diepere verlangen over? En je ingehouden woede? Je verzwegen frustraties? En hoe zou het zijn om die in alle openheid te delen? En hoe zou het zijn om net zo nieuwsgierig te zijn naar wat er ten diepste in die ander leeft?

De waarheid is soms moeilijk verteerbaar. Maar mijn ervaring is dat de relatie zoveel rijker wordt als alles wat er onderhuids speelt mee mag doen. Zelfs als de ander zegt dat hij mij dominant, star of eigenwijs vindt. Zelfs als de ander zegt dat hij twijfelt over de relatie. Als ik die waarheid met nieuwsgierigheid ontvang, verdiept het contact zich onmiddellijk. Als ik niet in angst schiet en mezelf ga verdedigen, of denk dat ik van alles over mijn gedrag of acties moet uit leggen, maar respect en aandacht opbreng voor wat er in die ander leeft, ontstaat er meer intimiteit. We komen zoveel dichter bij elkaar als de waarheid openlijk mee mag doen.

Ik wil de ongepolijste, eerlijke, rauwe werkelijkheid
van wat er tussen ons leeft

Het is eng en spannend om te delen wat je echt voelt. En net zo spannend is het om te horen wat die ander werkelijk denkt. En toch wil ik het weten. Ik wil weten wat er echt en waarachtig is tussen ons. Ik wil de ongepolijste, eerlijke, rauwe werkelijkheid van wat er tussen ons leeft. Als de waarheid zichtbaar op tafel ligt, weet ik waartoe ik me kan verhouden. Dan heb ik een vertrekpunt van waaruit ik kan bewegen. Dichterbij, of verder weg, of precies daar blijven waar we samen zijn. Is de waarheid niet zichtbaar, maar troebel of verborgen, dan word ik onrustig Dan loop ik vast in gevoelens die ik niet kan plaatsen.

Het is een grote levenskunst om slechts nieuwsgierig zijn. Om niet te willen dat de ander iets goed maakt, of verandert, of anders gaat denken. Om niet te gaan overtuigen, of verdedigen. Om alleen maar nieuwsgierig te zijn, naar iedere laag onder de gedachte en onder het gevoel. Mijn ervaring is dat conflict achterwege blijft. Dat liefde de kans krijgt te stromen. Mits we telkens weer aanwezig durven te zijn met de waarheid van het moment.

Wij zijn allemaal unieke wezens. Met een uniek verleden. En unieke ervaringen. En unieke gedachten en unieke meningen. Mag iedereen daar zijn eigenheid in hebben? Een eigen gedachte,een eigen ervaring, een eigen gevoel? Laten we die unieke ervaringen in alle respect delen. En onze oordelen thuis laten. Ik ben er heilig van overtuigd dat we alleen kunnen verbinden als er respect is voor het anders zijn. Kijken hoe je vanuit dat vertrekpunt elkaar waarachtig kunt ontmoeten. Wil je dat de ander denkt, of is zoals jij, en blijf je daar maar naar zoeken, dan heeft de waarheid geen kans te landen. Dan sluit je de open ruimte, waar zoveel moois valt te ontdekken, als je je blijft verwonderen.