Laten we praten over de liefde

Laten we praten over de liefde
Niet die liefde die zegt: ik hou van jou
En hoe speciaal je bent
Hoe mooi je lacht

Niet over de liefde die zegt onvoorwaardelijk lief te hebben
Maar ondertussen teleurgesteld raakt
Als zij niet wederkerig is
Niet de liefde die zegt, ik hou van dit, maar niet van dat

Laten we praten over die andere liefde
Die grote, weidse liefde,
Die werkelijk, alles, maar dan ook alles
Lief heeft, welkom heet,
Zonder te vragen, zonder te verwachten
Zonder voorkeur, zonder afkeur
Die liefde die zoveel groter is
Dan de menselijke geest kan bevatten

Het is onmogelijk om als persoon
Zo groots lief te hebben.

Misschien kunnen we begrip opbrengen,
misschien kunnen we vergeven,
misschien kunnen we kiezen voor antwoorden die
tenminste liefdevol zijn
Gewoon lief zijn is al heel wat

Laten we praten over de liefde
Want al is onze geest beperkt
Door alle ervaringen van pijn, angst en verdriet
Onze zielen weten beter
Zij stromen over van liefde
Ze zijn de poort
Tot die ene grote liefde
Die voor ons, namens ons, door ons, als ons liefheeft.

En als we niet meer praten,
Maar samen stil worden
Als we het denken even kunnen verlaten
en verkennen wat er dan overblijft:
De stilte achter de verhalen
De stilte onder onze ideeën
De stilte die alle woorden, gedachten, emoties
iedere dag onvoorwaardelijk ontvangt
De stilte die jouw en mijn bestaan draagt
zonder enige voorwaarde
zonder ook maar iets terug te verwachten

Dan kunnen we voelen
Dat in die stilte
Die grote liefde verborgen ligt
Altijd aanwezig,
Wachtend tot jij stil werd
Niets meer deed
Je overgaf.

Het gaat er niet om dat we moeten leren
om onvoorwaardelijk lief te hebben
Of liefde in de wereld te sturen
Het gaat erom te zien dat liefde
Alom aanwezig is
In alles en iedereen

Het is de bodem, de bedding, de bron
van dit soms moeilijk te begrijpen leven
Kunnen je dat voelen? Ervaren? Toelaten?

Laten we praten over de liefde