Zuivere liefde kent geen verwachtingen

We roepen vaak dat we geen enkele verwachting hebben. Dat we wel zien hoe het loopt. Dat elke uitkomst OK is. We zeggen dat we niets terug hoeven te krijgen voor wat we geven. We zijn ruimhartig en inmiddels zover op het pad van bewustzijn, dat we tegenslagen omarmen en zonder al te veel gedoe kunnen zeggen “Het is wat het is”.

En toch. En toch zie ik veel geworstel met gevoelens van teleurstelling, machteloosheid, onbegrip, pijn, eenzaamheid. Niet alleen bij anderen, maar zeker ook bij mijzelf. De werkelijkheid komt niet overeen met hoe ik het verwacht had, en dat haalt me onderuit.

Er zijn momenten dat ik meer aandacht van mijn omgeving had verwacht. Een belletje, een bezoekje, een uitnodiging. Er zijn momenten dat ik denk: Jeetje, ik heb zoveel gegeven, wordt dat gezien? Gewaardeerd? Er zijn momenten dat ik fysiek weer zover onderuit ga, dat ik er depressief van word omdat ik had verwacht dat die terugvallen toch echt wel voorbij waren.

Ik ken ook momenten dat ik alle verwachtingen zo drastisch heb weggestopt, dat er een soort afgevlakte geslotenheid ontstaat. Ik héb wel verwachtingen, maar die wil ik niet voelen uit angst voor teleurstelling.

Leven zonder verwachtingen is een kunst. Hoge school levenskunst noem ik het altijd. Het vraagt om een totale openheid en totale bereidheid om het leven te ontmoeten precies zoals het zich aandient. Geen haar anders. Het vraagt ook om zachtheid en overgave. En om nieuwsgierigheid en respect.

Kan ik werkelijk open en nieuwsgierig zijn naar hoe het leven aan mij verschijnt en door mij heen beweegt? Kan ik de neiging om te controleren, om te sturen, om te fixen, volledig loslaten? Kan ik vertrouwen dat het dan gewoon goed is? En misschien wel meer dan dat?

Leven zonder verwachtingen betekent ook dat je de ander volledig in diens waarde laat. Diens handelen volledig respecteert. Dat is een grote uitspraak in deze tijden van oorlog en geweld. En toch is het mijn heilige overtuiging, dat deze houding de enige houding is die je in verbinding brengt met je hart, de poort naar het grote Liefdesveld.

Alleen vanuit die plek zijn je Ja en je Nee heilig en zuiver. Alleen vanuit die plek kun je horen welke beweging het leven van je vraagt. Zowel in het klein, als in het groot. Soms vraagt de Liefde om in actie te komen, om Nee te zeggen, of Stop! Soms vraagt het om te verbinden, om te begrijpen, soms vraagt het om stil te zijn, om ruimte te schenken, om te vragen, om te luisteren.

Alle zuivere antwoorden liggen in je hart. Ze gaan voorbij goed en fout. Laat daar je aandacht zijn. Heb je verwachtingen, dan verlaat je je hart. Je plaatst je aandacht naar buiten. Daar moet iets gebeuren, om je hier goed te doen voelen. Maar dat werkt niet.

Wil je liefde? Wees liefde. Hier. Wil je vrede? Wees vrede. Hier. Wil je dat iets stopt? Laat je STOP vanuit je hart rijzen. Zuiver, zonder verwijt.

Laten we hier oefenen. Bij onszelf, bij onze vrienden en onze geliefden. En de kring pas dan uitbreiden, als we zeker weten dat de liefde ons meest zuivere en stabiele anker is.