Rust vinden in roerige tijden

Iedereen kent wel momenten uit zijn leven, dat al het gevoel van houvast weg dreigt te vallen. Na een relatiebreuk, na het verlies van een dierbare, tijdens ziekte of bijvoorbeeld bij crisis op het werk. Alles wat eens zo veilig en overzichtelijk was, is plots chaos. Dat wat je een stevige basis gaf in je leven, is plots verdwenen. Je hebt het gevoel dat je de weg kwijt bent, en misschien ook wel jezelf. In ieder geval de stevigheid in jezelf. Ineens weet je niet meer goed hoe je je tot de wereld om je heen moet verhouden. Het voelt niet meer veilig, je voelt je kwetsbaar en alleen.

En wat doe je dan? De één trekt zich terug, sluit zich af, gaat uit contact met zichzelf en zijn omgeving, de ander zoekt paniekerig een nieuw houvast en vliegt van de ene ontmoeting of activiteit naar de andere. Beide strategieën helpen misschien om de onderliggende eenzaamheid niet te voelen, maar de stevige grond, waar je zo naar verlangt, zul je niet vinden.

En toch. Als in bij mezelf terugkijk naar die momenten, dan zie ik, dat er ook altijd weer een moment was, dat ik uit het dal kroop. Dat het evenwicht zich herstelde. Situaties, gevoelens, emoties, gemoedstoestanden, zaken waar ik bang voor ben, hoe groot en definitief ze ook lijken, ze gaan altijd voorbij. Er komen altijd weer nieuwe voor in de plaats. Niets blijft eeuwig voortduren. Ook niet het terugtrekken. Ook niet het paniekerig rondrennen.

Deze eerdere ervaringen bieden troost. Hoe ver ik ook van mezelf weg ben geraakt, ik hoef alleen maar een klein innerlijk stapje opzij te zetten, rustig mijn bewegingen waar te nemen, en vervolgens geduldig en met een open nieuwsgierigheid te wachten, tot het evenwicht zich van nature herstelt.

Wat helpt is bewust te kiezen waar ik mijn aandacht plaats. Richt ik mij op zaken die zich alleen maar in mijn hoofd afspelen, de verhalen van goed en kwaad, gedachten, aannames, angsten voor de toekomst, innerlijke overtuigingen, meningen van anderen, dan weet ik zeker dat ik nog een tijdje alle kanten op zal bewegen.

Richt ik mijn aandacht op de fysieke gewaarwording van het hier en nu: mijn kopje thee, mijn wandelende voeten, de omhelzing van een vriendin, de foto van mijn kleinkind, de geur van het bos, mijn ademhaling, mijn gekeutel in huis, het snijden van de groenten, dan keert de rust sneller terug.

Dan ontdek ik dat de rust die ik zoek, gewoon hier te vinden is. Dat vrede elk moment beschikbaar is, zelfs als het leven alle kanten op gaat. Dan ontdek ik ook dat mijn gevoel van veiligheid aan geen enkele voorwaarde van buitenaf hoeft te voldoen. Dit simpele moment is alles wat er is. Meer is er niet. En het biedt meer dan genoeg om mij helemaal ok te voelen.

Ik weet dit natuurlijk al langer dan vandaag. En ook jij hebt dit natuurlijk al 1000 keer gehoord. Maar wat betekent het werkelijk voor jou?

Stop met lezen. Stop met denken en informatie verzamelen. Laat mijn woorden los en geef je over aan dit ene moment. Volg alleen je ademhaling en wees stil. Voel hoe het leven als vanzelf door jou heen stroomt en weet dat jij niets anders hoeft te doen dan te rusten in wat is.