Wat zou de liefde doen?

Wij mensen zijn sociale wezens. Liefdevolle relaties met familie, vrienden, collega’s en buren zijn van wezenlijk belang voor ons welzijn en onze gezondheid. Het zou gemakkelijk en vanzelfsprekend moeten zijn om in relatie te zijn, en toch is dat vaak niet zo. We vinden het nogal eens ingewikkeld met familie, vrienden of collega’s.

Een opmerking of een actie van de ander kan ons dagen van slag brengen. Gedachten die maar blijven malen over hoe je zal reageren. Je wilt je waarheid tonen, je grenzen aangeven of je gekwetstheid delen en tegelijkertijd ben je bang de relatie te schaden of de ander ongemak te bezorgen. Je wilt aardig zijn, maar ook niet over je heen laten lopen.

Je denkt: ach laat maar, maar hoe kan ik dan voorkomen dat het in de toekomst weer gebeurt? Je denkt: ik heb hier last van, dus ik moet het in mijzelf oplossen, maar ondertussen voel je afstand en dat gaat maar niet weg. Je begrijpt precies waar het bij die ander vandaan komt, dus compassie is meer op zijn plaats, denk je. Maar hoe zit het dan met compassie naar jezelf? En je eigen gevoelens eren?

En zo kun je dagen bezig zijn met heen en weer stuiteren in je hoofd. Het probleem wordt steeds groter, net als de afstand tussen jou en de ander. En dat is weer het laatste wat je wilt. Want goede relaties doen er toe. Dat weet je. Dat voel je. Daarom houdt het je zo bezig.

Als ik weer eens in zo’n situatie ben beland vraag ik mezelf vaak af: Wat zou De Liefde doen? Het klinkt misschien wat abstract, maar het antwoord is steevast helder. De Liefde wil waarheid, eerlijkheid en verbinding. Wat vaak neerkomt op uitspreken wat je voelt of doormaakt en de ander uitnodigen hetzelfde te doen. Luisteren en vertellen met een open hart, vanuit de wens tot verbinden. Alleen dat. Met de woorden hoeft er verder niets te gebeuren. In waarheid samenzijn is al wat De Liefde wil.

De Liefde heeft geen belang in recht halen, gezien worden, meningen ventileren, gelijk krijgen, de boel analyseren. De Liefde heeft geen interesse in goed of niet goed, welles en nietes. De Liefde verwelkomt alles, ongeacht wat: Jouw gevoelens, jouw gedachten, evenzeer als de gevoelens en gedachten van de ander. Geheel neutraal. Zonder oordeel. Zonder dat er iets mee moet.

Op het moment dat je jezelf afvraagt: Wat zou De Liefde doen? stem je je direct af op de natuurlijke beweging van het leven zelf. Liefde is de kern van ons bestaan. Liefde is de bron van waaruit al het leven ontstaat. Het is niet het soort liefde dat we kennen van ik hou van jou. Die kenmerkt zich door een sterke voorkeur hebben voor iets en daar heel blij van worden. Heel fijn om te ervaren, maar de liefde die het leven beweegt is van een geheel andere orde.

Het kent geen enkele voorkeur. En verwelkomt daarmee, in al haar neutraliteit, alles. Niets, maar dan ook niets wordt uitgesloten. Dat is wat we bedoelen wanneer we spreken over onvoorwaardelijk liefhebben. Ik weet niet of een mens daar ooit toe in staat is. Maar het leven zelf wel. Dus als je vraagt: Wat zou de liefde doen? Geef je je in feite over aan het leven. Je zet een stapje opzij en geeft de leiding over aan dat, wat zoveel groter is dan jouw denken. Jij hoeft op dat moment niets anders te doen dan te wachten en te vertrouwen dat de juiste beweging als vanzelf komt.

Het is bijna Kerst. Een tijd waarin we ons veelal met onze familie verbinden. Dat kan veel plezier en warmte brengen, maar ook onrust en spanning geven omdat we onze familie relaties ingewikkeld vinden. Mocht dit laatste bij jou het geval zijn, en je worstelt met de vraag of je moet gaan of wat je zal zeggen, vraag je dan simpelweg af: Wat zou de liefde doen?