Stop met vertrouwen op je eigen kracht
Sinds mijn vroege jeugd, heb ik geleerd te vertrouwen op een kracht in mij, die me door alle moeilijke perioden in mijn leven heen heeft gesleept. Hoe verlaten ik me ook voelde, die stoere kracht hield me altijd overeind. Op het schoolplein, toen de hele klas me voor ‘stadse knuppel’ uitschold, liet ik me niet kisten. Tijdens de scheiding van mijn ouders toen ik 15 was, bleef ik vier overeind staan en tijdens de verre reizen die ik al op jonge leeftijd in mijn eentje maakte, voelde ik het vertrouwen in mijn eigen kracht alleen maar groeien.
Ook de pijnlijke tegenslagen in mijn volwassen leven, heb ik vanuit dat vertrouwen goed kunnen dragen. Er was altijd dat weten: ik kan dit aan, ik kom hier uit. En niet alleen dat. Ik was me ook heel bewust van mijn eigen creatie kracht. Dat ik mijn leven geheel kon creëren zoals ik dat wilde. En zie, hier staat een sterke zelfstandige vrouw met een goedlopend eigen bedrijf. Een rijk leven met vervullend werk en ook nog eens veel vrije tijd.
Maar, ondertussen is mijn lijf flink uitgeput. Dat komt natuurlijk door de chronische Lyme waar ik mee worstel, maar dat is slechts één kant van het verhaal. Ik heb diep gekeken naar de betekenis van dit ziek zijn. Hoe heeft het kunnen gebeuren dat mijn lijf zo ontvankelijk was voor deze slopende bacterie?
Stress ondermijnt het immuunsysteem. Dat is bekend. Stress kan zichtbaar en voelbaar zijn, zoals bij mensen in een drukke baan, of in relaties waar overduidelijk veel spanning is, als je geldzorgen hebt of langdurig een zieke moet verzorgen. Allemaal situaties waarbij stress een logisch gegeven is en burn-out en uitputting op de loer liggen.
Er bestaat ook zoiets als stress
in de verborgen lagen van je systeem
Maar er bestaat ook zoiets als stress in de verborgen lagen van je systeem. Een chronische stress respons waar je je niet van bewust bent. Stress die zich al in de vroege jeugd heeft ingezet en jaar na jaar je immuunsysteem belast. Gevoed door overtuigingen die je je al op jonge leeftijd hebt eigen gemaakt: ik ben niet goed genoeg, er is geen ondersteuning voor mij, ze begrijpen me toch niet, ik hoor er niet bij.
Vanuit die overtuiging leef je je leven. Je gaat heel erg je best doen, of overmatig zorgen, je past je continu aan of je besluit het allemaal alleen te doen. Zo lang je je (bewust of onbewust) laat leiden door je overtuigingen, sta je in de overleefstand en staat je stressknop op aan. Dat betekent dat je zenuwstelsel nooit werkelijk tot rust komt. Zelfs als je je heel ontspannen voelt en geniet van alle mooie dingen in je leven, ervaart het lichaam op de meest subtiele laag nog altijd stress. Er zal altijd een innerlijke waakzaamheid zijn, die reageert zodra de schijnbare veiligheid verstoord wordt.
We verlangen er allemaal naar om voluit te kunnen leven. Om ons potentieel volop in de wereld te brengen. Om te stralen en geluk te ervaren. We verlangen naar lichtheid en moeiteloosheid en flow in de dingen die we doen. We verlangen ook naar die diepe ontspanning die al onze cellen tot rust brengt. En toch blijven we maar in die aangespannen overleefstand staan. We blijven maar denken dat we er zelf voor moeten zorgen dat we overeind blijven staan.
Wat zou er gebeuren
als je je volledig zou overgeven
aan de natuurlijke intelligentie
van het leven zelf?
Wat zou er gebeuren als je stopt met vertrouwen op je eigen kracht? Al je je volledig zou overgeven aan de natuurlijke intelligentie van het leven zelf?
Sinds ik, na een diepe crisis in mijn ziekteproces voor mezelf heb toegegeven: ik kan niet meer, ik kan dit niet meer alleen dragen, is er veel veranderd. De eerste stap was uitreiken naar vrienden en vragen om hulp. Dat bracht een enorme shift, maar deed die innerlijke waakzaamheid niet verdwijnen. De hulp kwam wat moeizaam op gang. Dus ik was nog altijd wantrouwig. Vraag ik niet te veel? Kunnen ze het echt geven? Want ik zag zo goed dat ook de mensen om me heen zichzelf staande probeerden te houden in de hectiek van hun eigen leven.
Het grote transformatiepunt kwam toen ik me mezelf eraan herinnerde dat onvoorwaardelijke steun, net als onvoorwaardelijke liefde, ingebed zijn in het leven zelf. Daar mag ik mijn vertrouwen leggen. Sinds ik mij iedere ochtend in mijn meditatie opnieuw verwonder hoe mijn adem als vanzelf voortbeweegt en mijn hart moeiteloos klopt, hoe alle cellen in mijn lichaam in ongelooflijke perfectie met elkaar communiceren en mijn bestaan vormgeven. Sinds ik me daarin ontspan, niets meer wil manipuleren of overeind wil houden en het leven met grote dankbaarheid haar werk laat doen, gebeuren er wonderen.
De zoveelste Lymekuur slaat eindelijk aan. Ik voel mijn lichaam herstellen. Er zijn niet eens heftige ontgiftingsverschijnselen, terwijl dat wel voorspeld was. Hulp uit mijn omgeving stroomt moeiteloos, ik hoef daarin niets meer te sturen of te controleren. Ik voel me goed, liefdevol, opgewekt en vol vertrouwen. Innersteps blijft groeien, zelfs als ik me er slechts minimaal mee bemoei. Hoe kan ik ooit gedacht hebben, dat ik krachtiger was dan de bron van het leven zelf, die mij elke dag weer met zoveel liefde doet leven.
Heeft dit artikel je geraakt?
En zou je meer van Nanette willen lezen? Abonneer je op haar blogs door het formulier onderaan de pagina in te vullen of lees hier meer over haar troostrijke boek Zen in de Chaos.
De blogs op de site van Innersteps dienen als ondersteuning aan coaches die zich breed willen blijven scholen. Wil jij zo zuiver mogelijk naast die ander staan, stevig en geaard, vrij van projecties en ‘beter’ weten, dan vraagt dat om een grote mate van bewustzijn op je eigen zijn en functioneren. Telkens weer zien waar je verstrikt zit in een oud verhaal, waar angst domineert en leren hoe je die betovering kan doorbreken en naar vertrouwen kan bewegen. Daar gaan al deze blogs over.
De beste investering die je als coach kan doen, is werken aan je eigen persoonlijke groei. Aan jouw persoonlijk leiderschap. Uiteindelijk geldt dat voor iedereen die op zoek is naar geluk en bezieling in zijn of haar werk. Daarom zijn ook de lezers die geen coach zijn, uiteraard van harte welkom om mee te lezen.
Deel dit artikel:
49 reacties op “Stop met vertrouwen op je eigen kracht”
Prachtig beschreven dat hele proces, lane weg naar toe vertrouwen en overgave aan innerlijke leiding die onze kracht ver overstijgt. Dank je en heel herkenbaar. En vooral, het belang dagelijks dit vertrouwen te voeden en onze verbinding hiermee te eren en liefdevolle aandacht te schenken.
Heel mooi geschreven, Nanette en ZOOOO herkenbaar! Fijn dat het nu zo goed met je gaat en alles volop stroomt. Mijn keuze om te stoppen met mijn bedrijf en mezelf een Sabbaticaljaar te gunnen heeft een ander, meer ontspannen en liefdevoller mens gemaakt. Een die steeds meer durft te vertrouwen op het Leven!
Nanette zoo herkenbaar! Steeds maar niet begrijpen waarom ik zo moe ben terwijl het toch goed gaat in mijn leven. Maar alsmaar de doestand aanhouden, denken mezelf wel te kunnen redden. Maar me overgeven aan t leven zelf en zijn natuurlijke intelligentie? Wat prachtig geformuleerd en zo waar. Dank je wel
Nanette, wat een ongelofelijk mooi artikel. Zo herkenbaar, en voor mij zeker de inspiratie om je hierin te volgen. Dankjewel x
poeh he! je legt hier een heel belangrijk mechanisme bloot, dank je wel daarvoor Nanette. Bless you!
Ik ben ook op deze laag gestuit, een taaie en eeltige laag, want het adagium ‘wat er ook gebeurt, het komt altijd goed met mij’ heb ik zo verinnerlijkt dat er een half leven overheen is gegroeid. Hiermee heb ik me zelf niet echt geholpen: ik moet nu nog van alles leren: zien dat er hulp is en erom vragen, inzien dat mijn best doen eigenlijk een overlevingstandje is en nog zo wat van die leuke voorjaarsklusjes 😉 Maar: Ho’oponopono. die helpt me hier ook doorheen. En het lezen van stukjes zoals van jou, thanks……Wauw, Nannette,
wat een mooi artikel!
Dank, de spijker op haar kop,
diepe eerlijkheid, diepe genezing.
Liefs GaiaWat een mooi en blij bericht Nanette,
Jij leeft echt waar je voor staat. Wat een inspirator en mooi lief mens.
Dank en veel liefs, YvonneOvergave. Dan gaat het weer stromen. Mooi beschreven, Nanette. Herkenbaar idd. Genezen.is een bijzonder proces op zoveel lagen…. En heerlijk dat het leven dan weer naar je toe komt.
Hi Nanette,
Wat een prachtig verhaal. Dit overlevens mechanisme is voor mij een goede bekende.
Alleen is mijn lichaam mij te slim af en houdt zich ( nog) goed staande tegen de slopende gedachten patronen van mijn mind.
Ik ploeter aan de andere kant met het uiten van mijn creativiteit en beweeg mij op dat gebied in nooit eindigende cirkels.
Jouw verhaal geeft hoop, inspiratie.
Veel warme groeten en a big hug!
Love
NiveditaIk lees je woorden Nanette en ik voel ……… wat schrijf je met een grote eerlijkheid. Soms ben je een mooie spiegel voor me. Zorg dragen hé. Namasté, Dirk.
Dag Nanette,
Bedankt voor je prachtige, herkenbare artikel. Je schrijft: “Maar er bestaat ook zoiets als stress in de verborgen lagen van je systeem”. Ik vermoed al langer zoiets bij mezelf en ben blij dat ik er hier over lees. Wanneer ik dit aan anderen probeer uit te leggen begrijpen ze toch niet helemaal wat ik bedoel. De uitleg die ik krijg gaat dan toch weer over de gangbare kijk naar stress. In boeken over stress vind ik niks over de stress in verborgen lagen van het systeem. Alleen informatie over hoe langdurige stress de natuurlijke stressrespons verstoort waardoor je nog maar moeilijk tot volledige ontspanning komt. Maar dat is niet wat er bij mij aan de hand is. Op ‘huis-tuin-en keuken niveau’ weet ik ontspanning wel te vinden. De in die boeken voorgestelde technieken/oefeningen werken dan ook niet op die diepere lagen merk ik. Weet jij waar ik meer informatie kan vinden over stress in de verborgen lagen van het systeem ? En ook hoe je ook in die laag kunt ontspannen ?
Je schrijft dat meditatie je helpt. Ik mediteer al jaren en het brengt me van alles, maar niet de ontspanning op die diepere laag. Wat wel helpt: natuur ! En een goede aanraking (van bijv. haptotherapeut of iemand die er van nature toe in staat is). Maar ik vermoed dat er meer mogelijk is en mocht je me kunnen wijzen op boeken of beoefeningen die me hier verder kunnen helpen, dan zou ik dat zeer op prijs stellen.Vera
Wat heerlijk lieverd je weer zo te lezen en mee te maken. Goddank voor deze victorie in overgave aan de bron.
Zacht …. licht …. vol liefde ….. en nieuwe levenskracht ❣️Lieve Nanette,
Wat een prachtige beschrijving van je eigen ervaring en tegelijkertijd ook uitleg van een behoorlijk diep proces. Ik ervaar het als ontroerend dat je zo trouw bent aan jezelf en echt de tijd hebt genomen om de omekeer te laten ontstaan. Ik vind je weg en hoe je daarmee omgaat ongelofelijk inspirerend. Ik ken inmiddels best wel wat mensen met Lyme en ben ook erg benieuwd naar de behandeling die je doet. Je innerlijk proces en deze behandeling lijkt precies goed samen te vallen! Dank je wel voor het intieme en kwetsbare delen! Liefs, Martina
Lieve Nanette
Ik herken die diepere spanning die er volgens mij van kinds af aan is
Het is de verdediging die volautomatische optreedt, ook als daar geen enkele reden voor is. Want het is voorbij.Prachtig. Ik ben onderweg. En voel, ook door jouw woorden heen dat ik mijn pad zo mag vervolgen. Namaste.
Dank je wel Nanette voor deze mooie blog. Deels herkenbaar, deels nieuw inzicht. Ook bedankt voor de tips van de teachings in jouw reactie naar een van de lezers.
Lieve groet, YvonneHoi Nanette,
Wat een prachtige verhaal en wat mooi dat je het wilt delen. Heel herkenbaar dat altijd maar doorgaan en het onder ogen zien van de overtuigingen die voedt. Dit helpt me in mijn eigen proces. Ik ben niet alleen we zijn allemaal een.
Annette
Dank je wel voor dit mooie stuk, Nanette. Dit is t! Ik ben zo blij met je artikel. Ik omschrijf mezelf al jaren als een stokstaartje. Continu alert en bijna altijd een soort onderhuidse spanning in mijn lijf. Mijn thema van de laatste maanden was om meer vertrouwen in mijzelf te vinden om meer te kunnen ontspannen en me over te geven aan wat er is. Ik ben van de week na het lezen van je artikel, begonnen om me bij de meditatie na de yoga gedragen te voelen door het grote geheel. Een nieuwe route, een nieuw inzicht. Dank je wel voor het delen van jouw inzichten.
Een warme groet,
AgathaNa de zoveelste lyme terugval, een EB virus en nu een gewone griep die al meer dan een maand aanhoudt, open ik jouw nieuwsbrief. Na 8 jaar proberen van overleven naar Leven te komen, kinderen, partner, baan, huis…. weg. Mn lijfspreuk…. al die jaren….werken aan …. EIGEN KRACHT, stoer, van alles kun je leren, alles is een les, ……. Maar daaronder geleid door angst, Ik moet gezond worden voordat mijn centjes op zijn….. wetende dat angst precies leidt naar……. JA……
NU…. geen middelen meer om wat voor therapie nog te volgen, misselijk worden bij het idee nog iemand iets te moeten vragen….. mijn zelfredzaamheid, weg….een oerschreeuw naar het universum, ik wil niet meer ALLEEN, daarna stilte……. overgave…. en opeens beland in een tuinhuisje van een kennis. Mijn boodschapjes worden gedaan….zonder vragen…. Een einde , een nieuw begin.,,……..stille tranen……Ademen. Hartegroet Nicole“Hoe kan ik ooit gedacht hebben, dat ik krachtiger was dan de bron van het leven zelf, die mij elke dag weer met zoveel liefde doet leven.”
Wat een verademing, letterlijk!
Laat een reactie achter