Stop met fiksen, vertrouw op het leven zelf
Ik weet van binnen donders goed dat het geen enkele zin heeft om de werkelijkheid, zoals die zich aan mij toont, te willen veranderen. Wat is, is. En toch zie ik het mezelf steeds weer doen. Daar waar ik ongemak ervaar, in de vorm van pijn, zorg, angst, leegte, wil ik de boel fiksen. Pijn moet verdwijnen, zorg gesust, angst bezworen en leegte gevuld. Ik doe het voor ik er erg in heb dát ik het doe.
Ik vraag me af wat de oorzaak is van het ongemak, zodat ik weet wat ik moet doen om het te laten verdwijnen. Ik maak lijstjes met actiepunten die mijn leven kunnen verbeteren. Meer water drinken. Gezonder eten. Vaker mediteren. Iedere dag wandelen. Stoppen met TV kijken. Toch nog maar weer eens een sessie hier of een consult daar.
Hoe kan ik ruimte geven
aan wat zich nu toont?
Zelfs nu, op dit moment. Mijn buik speelt op en ik denk: Te lang achter de computer. Niet goed. Moet dat toch gaan inperken. Telkens bezig met de vraag: Wat kan ik doen? In plaats van me af te vragen: Hoe kan ik hiermee zijn? Hoe kan ik ruimte geven aan wat zich nu toont?
Wat kunnen patronen toch ongelooflijk hardnekkig zijn. Zelfs als allang is ervaren dat simpelweg zijn met wat er is, zoveel meer rust en ontspanning geeft. Zelfs als diep is gevoeld hoe het leven zelf altijd weer het juiste evenwicht zoekt, als ik me er niet mee bemoei. Dan nog, schiet ik in dat willen fiksen.
Life takes care of life.
Ik kan niets anders doen dan me blijven herinneren: Life takes care of life. Er is een grotere intelligentie aan het roer. Daar mag ik voor buigen. Die intelligentie zit in alles. In mij, in jou, in alles wat in het leven verschijnt. Beweeg ik met die intelligentie mee? Of ga ik er tegen in?
Meebewegen is ja zeggen tegen de feitelijke waarheid van dit moment en voelen wat het leven van mij wil. Niets doen? Of actie ondernemen? Bewegen vanuit dit ja is een heel ander bewegen dan in actie komen vanuit een nee. Vanuit ja beweeg je natuurlijk en soepel, vanuit nee is het stroef en moeizaam.
Vanuit ja bewegen gaat niet over fiksen wat fout is, maar over simpelweg doen wat een situatie vraagt. Er is geen oordeel, er is geen gedachte van goed of fout, leuk of niet leuk. Er is slechts een erkennen van wat is en een bewegen op een impuls die van binnenuit komt (en niet vanuit het denken!).
Alles is precies zoals het moet zijn.
Zelfs als ik er helemaal niets van snap.
Wil ik mijn hardnekkige patroon van willen fiksen doorbreken, dan dien ik, nog vaker dan ik al doe, bewust te voelen en bewust te vertragen. En mezelf steeds weer de vraag te stellen: Hoe kan ik hiermee zijn? Hoe kan ik ruimte geven aan wat zich nu toont? En, wat vraagt het leven nu van mij?
Ik leer het onze studenten, ik schrijf erover in mijn blogs en ik blijf mezelf herinneren: Bemoei je er niet mee. Geef ruimte. Vertrouw. Het leven doet zijn eigen ding. Alles is precies zoals het moet zijn. Zelfs als ik er helemaal niets van snap.
Heeft dit artikel je geraakt?
En zou je meer van Nanette willen lezen? Abonneer je op haar blogs door het formulier onderaan de pagina in te vullen of lees hier meer over haar troostrijke boek Zen in de Chaos.
De blogs op de site van Innersteps dienen als ondersteuning aan coaches die zich breed willen blijven scholen. Wil jij zo zuiver mogelijk naast die ander staan, stevig en geaard, vrij van projecties en ‘beter’ weten, dan vraagt dat om een grote mate van bewustzijn op je eigen zijn en functioneren. Telkens weer zien waar je verstrikt zit in een oud verhaal, waar angst domineert en leren hoe je die betovering kan doorbreken en naar vertrouwen kan bewegen. Daar gaan al deze blogs over.
De beste investering die je als coach kan doen, is werken aan je eigen persoonlijke groei. Aan jouw persoonlijk leiderschap. Uiteindelijk geldt dat voor iedereen die op zoek is naar geluk en bezieling in zijn of haar werk. Daarom zijn ook de lezers die geen coach zijn, uiteraard van harte welkom om mee te lezen.
Deel dit artikel:
27 reacties op “Stop met fiksen, vertrouw op het leven zelf”
dit thema blijft zich herhalen, daarom is herhaling van het antwoord erop noodzakelijk. niet om te fixen, wel om er mee te zijn.
Slaak een diepe zucht na het lezen van je woorden en ontspanning volgt. O ja.! Herken het patroon dat komt en gaat als de zee. Nu ..heel even.. in dit moment …is alles goed.
Zo doeltreffend en tegelijkertijd ondersteunend.
In het zogenaamd niets doen zit veel ‘actie’: vertrouwen!
Mijn lieve partner is net plotseling overleden en ik ben herstellende van een hersenbloeding.
Dan ben ik ook nog na 40 jaar verhuisd uit Amsterdam naar Heemstede.
Wat uiteindelijk ons (droom)huis zou moeten zijn wordt nu mijn huis.
Ik zal er zelf weer licht en liefde in aan moeten brengen.
Een hele klus, waarin ik ook veel ‘niets’ hoef te doen. Het leven ontvouwd zich zoals het komt. In de donkere kant van het leven zoek ik weer opnieuw naar het licht.
Inzicht, veerkracht en vertrouwen gaan mij ook hierin weer bij helpen.Dank Nanette voor je wijze woorden, het helpt mij weer ‘te zijn in wat er is’.
Wat mooi beschreven, dank je wel, nog meer vertrouwen, voor mij komen deze woorden op het juiste moment, natuurlijk
Ik dacht juist vandaag: “zo klaar met mezelf willen fixen!”, altijd maar weer m’n best doen om het op te knappen (herstellende van burnout en ernstige overprikkeling). Een andere keer kan ik er meer mee zijn… Nu even niet. En daar is dan ineens jouw blog, Nanette, die alles precies verwoord zoals ik het voel.
Dankjewel, alles is precies zoals het mag zijnlieve groet, Mirjam
Ik dacht juist vandaag: “zo klaar met mezelf willen fixen!”, altijd maar weer m’n best doen om het op te knappen (herstellende van burnout en ernstige overprikkeling). Een andere keer kan ik er meer mee zijn… Nu even niet. En daar is dan ineens jouw blog, Nanette, die alles precies verwoord zoals ik het voel.
Dankjewel, alles is precies zoals het mag zijnlieve groet, Mirjam
wat herkenbaar en troostend om te lezen dat dit proces door velen met vallen en opstaan gelopen wordt!
Ik fix graag.
Er zijn twee werelden voor mij als “gewaarworder “
De binnenwereld en dan natuurlijk de buitenwereld.
Daar in die buitenwereld fix ik graag,
ik fix wat niet te fixen lijkt.
De buitenwereld is evenwel een illusie
Hij bestaat dòór mij.
Zo fix ik mijzelf, indien nodig.
Dat geeft energieDe binnenwereld daarentegen,
Heeft een geheel andere kleur,
Een andere geur,
Een andere klank
Vaak/Soms staat 1 van die drie of 2 of 3 tegelijk
Mij niet aan
En verstem ik het akkoord naar een andere kleurgeur
En raak steeds valser in toon
Dat kost energieWat ik heb blijk ik niet te zijn
Zo enorm herkenbaar Nanette! Ik had het kunnen schrijven! Dank voor het delen en de herinnering ❤️
Je artikel raakt me. Het leeft ook in mij wat je zegt.
Kan ik het leven vertrouwen, de kracht van het leven toelaten.
Ik herkende me zo in wat je schrijft dat ik de laatste zin las zoals ze voor mij is nu. ‘Zelfs als ik er helemaal niet van slaap’.Heel mooi en heel waar Nanette !
ZIJN. I.p.v. DOEN .
Alhoewel ik echt direct dacht : als je het effe kunt fiksen zou ik dat absoluut doen !*alles is precies zoals het moet zijn*
*life takes care of life*
Is dat dan ook zo voor de oorlog in Oekraïne, de vele doden, de slachtoffers van aardbevingen, overstromingen, vulkaanuitbarstingen,…?
Het is een thema dat mij erg bezig houdt.
Ik vind daar niet in terug hoe het Leven zorg draagt voor het leven…zoveel pijn, zoveel lijden.Dag Rita,
Dank voor je openhartige vraag. Het is misschien wel de meest moeilijke vraag die we ons in het leven kunnen stellen. Waarom is er zoveel leed op aarde? Het antwoord op de vraag waarom heb ik niet.Wel denk ik dat als iedereen in staat zou zijn meer binding te voelen met hoe het leven zich van nature ontvouwt, en voelt waar het van nature heen wil bewegen (en die verbinding maak je alleen vanuit je hart), dat er minder oorlog en machtsstrijd zou zijn. Een eerlijkere verdeling tussen arm en rijk en hulp en saamhorigheid bij natuurrampen. Het is niet het leven zelf dat kwaadwillig is, het is de afgescheidenheid van de mens, waar de disharmonie ontstaat. Het leven zelf zoekt van nature naar harmonie.
Het leven zelf denkt ook niet in goed of slecht. Het regent of de zon schijnt. Dat zijn volledige neutrale bewegingen. Gaan wij ons met de natuur bemoeien, dan gaat het vanuit zichzelf zoeken naar een nieuw evenwicht, zoals een waterstroom nieuwe wegen zoekt als het geblokkeerd raakt. Life takes care of life.
Ik heb weinig invloed op de grote machtsstructuren in de wereld. Het is me ook te ingewikkeld, ik ken daar geen antwoorden.
Het enige wat ik kan doen is telkens weer mijn eigen ervaring onderzoeken en daar op zoek gaan naar antwoorden. Hoe ga ik om met mijn eigen strubbelingen? Mijn eigen leed? Mijn eigen conflicten? Want hoe het in het klein werkt, zo werkt het ook in het groot is mijn ervaring.
Laat een reactie achter