Hoe wijs ik ook ben, ik zal altijd een beginner zijn
Ken je dat gevoel? Dat je dacht zoveel geleerd te hebben over jezelf, dat je heel zeker wist de dingen anders te doen nu. Dat het je niet meer zou gebeuren om gigantisch onderuit gehaald te worden. Omdat je ouder bent en wijzer. En dat er dan plots een moment komt, dat je hele wereld opnieuw lijkt in te storten. En ondanks al die vergaarde wijsheid, ben je helemaal de weg kwijt. En ook het vertrouwen dat het ooit nog goed komt. Terug naar af, zo lijkt het. Opnieuw klein en onzeker. En bang.
Dat overkwam mij deze zomer. Ik voelde me super na mijn corona-stilte-retraite. Alles was ok. Mijn gemoed, mijn lijf, het leven. De jaren van worstelen met de ziekte van Lyme leken achter de rug. Ik kon weer ontspannen, genieten, plannen maken. Ik ging weer dansen, via Zoom, en het voelde goed. Kijk eens wat ik allemaal weer kan! Zo blij en dankbaar.
Tot het lijf weer leek te protesteren. Dat wat ik als ‘restverschijnselen’ interpreteerde, werd heviger. Wederom pijn, verkrampte spieren en steeds vaker moe en uitgeput. Ik voelde weerstand en frustratie. Ik wilde dit niet. Niet opnieuw niets meer kunnen. Maar uit de testen bleek dat de Lyme gewoon weer terug was en zeer waarschijnlijk nooit volledig weggeweest. Ik voelde me lamgeslagen. Volledig afgesneden van al die wijsheid die ik maandelijks aan jullie ventileer.
Geen sprake van ‘zijn met wat er is’
Geen sprake van zijn met wat er is. Geen sprake van vertrouwen op het groter geheel. En de schoonheid om me heen, waar ik me in het voorjaar zo blij om kon verwonderen, had volledig haar glans verloren. En nu? Gewoonweg toeven in het niet weten bleek een onmogelijke opgave.
Mijn lijf kon weinig meer, maar mijn hoofd des te meer. En dat werd mijn schijnbare houvast. Met open ogen liep ik in de mij zo bekende valkuil: hard werken. Ergens voelde ik dat ik volledige rust nodig had, mijn lichaam gaf het duidelijk aan. Maar ik dook achter de computer. Die Engelse online training moest en zou af. En liefst ook nog die online training Natuurlijk Ondernemen, die ik mijn studenten al zo lang beloof. Want dan, dan had ik al mijn beloften waar gemaakt en kon ik echt ontspannen.
Gister was ie af. Die Engelstalige training. En vandaag voel ik hoe zeer ik mezelf heb uitgeput. Terug naar af. Ik. De wijze vrouw die het allemaal zo goed weet. Schrijfster van Zen in de chaos. Vet in d’r eigen valkuil gevallen. En heb dan maar eens de moed om opnieuw te beginnen. Om in alle nederigheid te zeggen: al weet ik nog zoveel, ik zal altijd een beginner zijn.
Het is tijd om opnieuw te vertragen.
Het is tijd om opnieuw te vertragen. Opnieuw de stilte in te gaan. Om heel duidelijk stop te zeggen. Niet ook nog eens die 2e online training maken, niet ook nog de live groepen doen. Niet nu.
Dus lieve mensen, ik trek me de komende tijd wat terug. Mijn super team neemt het van me over. Ze zijn kei goed. Ben ik enorm dankbaar voor. En die training Natuurlijk Ondernemen, die gaat er echt wel komen. Als het juiste moment daar is.
Mocht ook jij af en toe het gevoel hebben dat je weer terug bent bij af. Geef je eraan over. En weet, dat ik weet, waar je bent. Dan troost ik me bij de gedachte, dat jij weet, waar ik ben. Dat wij in stilte voor elkaar mogen buigen.
Heeft dit artikel je geraakt?
En zou je meer van Nanette willen lezen? Abonneer je op haar blogs door het formulier onderaan de pagina in te vullen of lees hier meer over haar troostrijke boek Zen in de Chaos.
De blogs op de site van Innersteps dienen als ondersteuning aan coaches die zich breed willen blijven scholen. Wil jij zo zuiver mogelijk naast die ander staan, stevig en geaard, vrij van projecties en ‘beter’ weten, dan vraagt dat om een grote mate van bewustzijn op je eigen zijn en functioneren. Telkens weer zien waar je verstrikt zit in een oud verhaal, waar angst domineert en leren hoe je die betovering kan doorbreken en naar vertrouwen kan bewegen. Daar gaan al deze blogs over.
De beste investering die je als coach kan doen, is werken aan je eigen persoonlijke groei. Aan jouw persoonlijk leiderschap. Uiteindelijk geldt dat voor iedereen die op zoek is naar geluk en bezieling in zijn of haar werk. Daarom zijn ook de lezers die geen coach zijn, uiteraard van harte welkom om mee te lezen.
Deel dit artikel:
26 reacties op “Hoe wijs ik ook ben, ik zal altijd een beginner zijn”
Wauw lieve Nanette, je raakt mij wederom in je wijze eerlijkheid en rauwe werkelijkheid… ik
omarm je en wens je een zacht stromende voeding in rust en stilte… liefs, HannekeNanette, ik krijg kippenvel bij het lezen, wat mooi om je zo kwetsbaar op te durven stellen, dit inspireert me enorm, wat een power vrouw ben jij! en nog lang niet klaar met delen, als de tijd weer rijp is….. Fijn om voor elkaar te mogen buigen
Dank je voor het delen Nanette, wijze lessen/inzichten. Ik wens je overgave en rust, buig in stilte voor jou, mij, iedereen.
Niets is eeuwig, ook dit niet.Lieve Nanette,
Traantjes over mijn gezicht. Ik snap een beetje en hoe pittig het voor je is. Het leven is soms een hele klus. Ik weet er alles van. Ik hoop en wens dat je lijf je steeds meer energie geeft.
Dank voor je troost! Ik was bij je introductie van wandelcoaching (Marieke met de rode haren) http://www.listentoyourheart.nl
Herkenbaar, die frustratie en dat schijnbare vastzitten. Dikke knuffel ❤️. En krachtig dat je weer een stap ‘terug’ hebt durven zetten.
Dank je veel voor dit delen.
Het feit dat iemand waar ik tegen op kijk, (die is zoals ik eigenlijk ‘zou willen zijn’) ook haar struggles heeft met haar lijf raakt me, verzacht me, laat me compassievoller kjken naar mezelf.
Ik wil een voorbeeld nemen aan jouw eerlijkheid en zou willen zeggen: ook in het naar binnen gaan en de tijd nemen helemaal voor jezelf ben je een inspiratiebron.
Alle goeds!Oh Nanette, ik weet waar jij bent, ben er zelf ook. Hoe lastig om jezelf stil te zetten. Om ‘ nieuw’ gedrag je eigen te maken. Sterkte, rust en knuffel van mij!
Margreet JonkerLieve Nanette, ik buig voor jou.
In die overgave van stilte, van voorbij rennen, van opnieuw beginnen herken ik mij. Dank je wel voor t delen en alle liefde voor dat wat weer komen gaat.
Arletta AlbersLieve Nanette,
Dank je wel voor je openhartige delen. En je moed.
En herkenbaar in mijzelf de momenten van wijsheid en de momenten van net beginnen.
In Zijn met wat is.
tilly
Heb maar eens de moed om dit in alle kwetsbaarheid op te schrijven! Ontroerd heb ik het zitten lezen en buig in stilte voor jou Nanette. Heel veel rust en herstel gewenst…Dat je hoofd ook helemaal op pauze gaat..liefs Anneke
Wat een prachtige eerlijkheid. Je openhartige blog is voor mij de laatste bevestiging dat ik de juiste opleider heb gekozen, waar ik vol twijfels vanochtend mee in het bos liep. Herken ‘eng’ goed wat je schrijft en buig met liefde.
‘Sometimes when too many losses all come together: let it hurt. let it bleed. let it heal. let it go. ‘ (Nikita Gill)
Sterkte en vooral liefde om te omarmen wat is.Lieve Nanette, Wat een indrukwekkende bekentenis. Raakt me in mijn hart, tranen!!! Ik jen het, tot in de diepste diepte van je ZIJN afdalen!!!! En niet vluchten in het Doen, gelukkig blijft het roepen, diep diepste diepte!
Dank een broeder in het Leven. Hans.PS. Praktisch: misschien wil je dit niet horen, al die goede raad. Voor mij is dat vaak zo. Toch, ik kan het niet laten. Andre Schaap, Natuur-en Energetisch-geneeskundige. Op zijn site https://www.infokit.nl/schaapinfo/index-zie-van.html een heel artikel over Lymne en hoe het het kunt aanpakken. Hans
Wat een mooi open en eerlijk blog. Balen van de Lyme. Heb je al eens kaardebol tinctuur geprobeerd. Mijn man hweft daar veel baat bij met zijn lyme. Sterkte en dapper dat je deze keuze maakt.
Dag Nanette, dit wil je niet en ja het is er. Het zal ongetwijfeld weer een lastig stuk zijn. Dansen, bruisen of een beetje lekker shinen is ook zoooo fijn! Wens je natuurlijk liefde en goed herstel. En de wijsheid, gezien dit verhaal zit dat toch wel goed! Dank voor het delen. Hartelijke groet van Annet Tromp
Dappere vrouw,
Hoe fijn voor ons lezers dat het je lukt je kwetsbaarheid met ons te delen.
We kennen elkaar niet, maar weet dat’ wij’ (de lezers, deelnemers van jouw trainingen, collega’s, mede-mensen) er ook zijn als je niet actief verbinding met ons maakt door te trainen, te bloggen, beschikbaar te zijn. De verbinding is er, voel je daardoor gedragen.
Ik hoop dat dat vertrouwen je kan helpen deze keuze te maken.
Ik wens je veel goeds toe komende tijd!lieve Nanette,
Dank voor je delen lieve Nanette. Je herkenbaar proces onder pure woorden gebracht.
houd moed, keep focus,
ik vind je als een pionierliefs Agnes
Lieve mensen,
Heel veel dank voor jullie hartverwarmende reacties.
Ze raken en troosten.
NanetteJe verhaal raakt me Nanette. Ik kan me zo voorstellen dat het moeten en je hoofd zo sterk zijn, dat je maar door blijft gaan. Heel veel beterschap voor jou en ik hoop dat je vertrouwen en kracht uit de natuur kunt halen. Je bent sterker dan je denkt.
Dikke knuffel!Zo jammer dat af en klaar niet bestaan, en dat er geen enkele richtlijn gegeven kan worden. Ik ga ervan uit dat je in die rust weer zo naar jezelf zult luisteren dat het straks niet uitmaakt hoe de medaille draait. Beterschap en veel mooie herfstkleuren!
Ik buig in stilte voor jou lieve Nanette. En de natuur buigt voor jou zoals jij altijd voor de natuur buigt. Je bent! Dapper. Groots. Kwetsbaar. Inspirerend. Je stapt als mens in een valkuil. Je stapt terug als ziel in de leegte van het niet weten en aanvaarden. De cyclus van het leven brengt jou daar waar je nu zijn moet, in overgave, in vertrouwen dat ook dit weer voorbij gaat. Veel liefs, licht en liefde van Marieke
Laat een reactie achter