Teleurstellingen in relaties. Hoe ga je daarmee om?
Je goede vriendin laat maar weinig van zich horen, en als ze dan eens belt, gaat het alleen maar over haar. Daar baal je van. Een vriend belooft telkens om je te komen helpen, maar zegt steevast op het laatste moment af. Het maakt je boos. Je volwassen zoon komt amper nog thuis en als het zo is, trekt hij volledig zijn eigen plan, zonder enig overleg. Dat voelt niet fijn.
Je bent teleurgesteld. Wat doe je daarmee? De één zoekt het heel erg bij zichzelf. Wat heb ik gedaan, dat het zo loopt? Laat ik zelf wel genoeg van mij horen? Zijn mijn verwachtingen te hoog? En slikt de teleurstelling vervolgens in. De ander neigt naar veel begrip: Ach, hij is nu eenmaal zo, dat weet ik toch? Of zij heeft het ook moeilijk. En die volwassen zoon, ik snap ook wel dat hij zijn eigen plan trekt. De teleurstelling wordt vergoelijkt. Het is OK hoor. En een derde is ervan overtuigd dat die ander gewoon fout zit. Jij stelt me teleur. Ik wil graag dat jij je gedrag verandert.
Drie mogelijke manieren om met de teleurstelling om te gaan. Ik ken ze allemaal. Afhankelijk van de situatie slik ik in, vergoelijk ik, of geef ik schuld. Allemaal ingezet met het idee: ik wil van mijn teleurstelling af. Maar is dat ook bevorderlijk voor de relatie? Is er respect? Gelijkwaardigheid? Kom je uiteindelijk dichter bij elkaar? Nee!
Binnen het ik/jij perspectief
blijf ik hangen in een idee
van goed of fout
Wat ik eigenlijk te doen heb, is uitzoomen van het ik/jij perspectief en inzoomen op de relatie als geheel. Binnen het ik/jij perfectief blijf ik hangen in een idee van goed of fout. Ik heb te hoge verwachtingen, dus ik ben fout. Ik heb te weinig begrip, dus ik ben fout. Als ik jou begrijp, ben ik weer goed. Of ik ben helemaal goed, maar jij zit toch echt fout.
Zoom ik uit en laat ik het idee van goed of fout los, dan gebeurt er iets wonderlijks. De teleurstelling verandert in nieuwsgierigheid. Wat gebeurt hier eigenlijk? Ik ben nieuwsgierig naar wat er in mijzelf gebeurt en ook oprecht nieuwgierig naar wat er in die ander gebeurt. Er komt een behoefte om te vragen en te delen. Er ontstaat meer gelijkwaardigheid en respect. En waar het eerst behoorlijk onveilig en spannend voelde, is nu rust en stevigheid.
Als ik uitzoom, verandert er aan die andere kant vrijwel altijd ook iets. Als ik opener, oprechter, toegankelijker en liefdevoller ben, kan die ander meer ontspannen. Het contact wordt waarachtiger en intiemer. Dat is heel fijn.
Soms is de groef
van onveilig voelen
te diep
Soms gebeurt er aan de andere kant niets. De groef van onveilig voelen is dan te diep. Het systeem is niet in staat volledige ontspannen. Het enige wat we kunnen doen is daar diep respect voor hebben. De ander is niet fout. De ander is niets minder waard. Hij/zij zit op een andere plek, simpelweg om dat het daar veiliger is.
Blijf nieuwsgierig. Blijf uitzoomen. Wat heeft de relatie nodig? Rust, ruimte, vertrouwen, meer delen, meer vragen? Of is hij wellicht uitgebloeid. Ook dat is mogelijk. Dan heeft het zijn tijd gediend. Zijn de lessen geleerd en is het tijd om ruimte te maken voor iets nieuws.
Koester dan de herinneringen en weest zacht voor je pijn. Geef ruimte aan je rouw en eer de tijd die het vraagt om het verlies te laten nestelen op een plek die vredig en kalm is. En vertrouw op het leven, dat zomaar uit het niets en op onverwachte momenten weer nieuwe parels aan je zal schenken.
Heeft dit artikel je geraakt?
En zou je meer van Nanette willen lezen? Abonneer je op haar blogs door het formulier onderaan de pagina in te vullen of lees hier meer over haar troostrijke boek Zen in de Chaos.
De blogs op de site van Innersteps dienen als ondersteuning aan coaches die zich breed willen blijven scholen. Wil jij zo zuiver mogelijk naast die ander staan, stevig en geaard, vrij van projecties en ‘beter’ weten, dan vraagt dat om een grote mate van bewustzijn op je eigen zijn en functioneren. Telkens weer zien waar je verstrikt zit in een oud verhaal, waar angst domineert en leren hoe je die betovering kan doorbreken en naar vertrouwen kan bewegen. Daar gaan al deze blogs over.
De beste investering die je als coach kan doen, is werken aan je eigen persoonlijke groei. Aan jouw persoonlijk leiderschap. Uiteindelijk geldt dat voor iedereen die op zoek is naar geluk en bezieling in zijn of haar werk. Daarom zijn ook de lezers die geen coach zijn, uiteraard van harte welkom om mee te lezen.
Deel dit artikel:
2 reacties op “Teleurstellingen in relaties. Hoe ga je daarmee om?”
Bijzonder hoe je steeds een thema behandelt die op dat moment (ook) in mijn leven speelt. Dank je wel voor je zienswijzen, tips en inspiratie, Nanette! Hier kan ik wat mee.
Dank Harma! ❤️
Laat een reactie achter