Ik vermoed dat we ze allemaal kennen, die pijnlijke plekken van totale leegte in onszelf. Bij sommigen van ons wellicht vaag en ver weg gedrukt, bij anderen dagelijks voelbaar. Of voornamelijk afwezig, maar plots mega voelbaar bij een dierbaar verlies, of een pijnlijke afwijzing. De plekken zijn diepe groeven in onze ziel, gegraven op momenten […]
Twee weken zat ik hoog in de bergen van de Sierra Nevada. In een hutje van zandzakken. Daarin een bed, een meditatiekussentje, een bureautje en een houtkachel. Geen telefoon, geen tijd, niets te doen behalve gewoon maar zijn. De hoogteverschillen in de omgeving waren te groot voor mij om te kunnen wandelen. De paadjes ook
Mijn lichaam reageert op de heftige gebeurtenissen in de wereld. Althans, zo lijkt het. Ik ben vaak somber en misselijk en kan de veelheid aan berichten over oorlog en geweld niet goed aan. Het drukt op me. Soms moet ik spontaan huilen. Het is groot, en veel en ik voel me machteloos. En dan is
Boosheid, verdriet, frustratie en eenzaamheid zijn van die emoties die ons op gezette tijden behoorlijk in de greep kunnen hebben. Ze worden veelal getriggerd door iets in de buitenwereld: een opmerking, een handeling, of iets wat juist niet plaats vindt, maar waar je wel naar verlangt. Je schiet erin en hebt geen idee hoe je
Wat te doen als je vastzit in hardnekkige emoties? Read More »
Wie ergens in zijn leven iets wil veranderen, wie op zoek is naar iets nieuws, zal daarvoor iets ouds moeten loslaten. Dat klinkt simpel, maar in de praktijk van het dagelijks leven blijkt dat helemaal niet zo eenvoudig te zijn. We houden graag vast aan dat wat we kennen, aan dat wat vertrouwd is. Laten
Ik weet van binnen donders goed dat het geen enkele zin heeft om de werkelijkheid, zoals die zich aan mij toont, te willen veranderen. Wat is, is. En toch zie ik het mezelf steeds weer doen. Daar waar ik ongemak ervaar, in de vorm van pijn, zorg, angst, leegte, wil ik de boel fiksen. Pijn
Ik heb een grote liefde voor waarheid. Voor dat wat waar is. En heb het verlangen om waarachtig te leven. De waarheid die ik zoek, vind ik niet in ideeën en gedachten of in de wetenschap of religie. Het gaat er mij niet om, of wat deze of gene zegt, waar is. Waar ik oprecht
Heel veel ongemak in het leven vindt zijn oorsprong in het niet veilig voelen. En niet veilig voelen levert spanning op in het lijf. Vaak merken we dat niet eens op. Ik merk het wel. En ik weet inmiddels dat spanning in mijn lijf betekent dat ik op mijn hoede ben. Mijn systeem lijkt alert
Verbinding is het grote toverwoord van deze tijd. Als we ons maar kunnen verbinden, dan komt alles weer goed. En dat geloof ik ook. Dat de meeste problemen, groot of klein, ontstaan vanuit een gevoel van afgescheiden zijn, waarbij de aandacht zich richt op dat wat verdeelt, in plaats van dat wat verbindt. Een krampachtig
Als we geconfronteerd worden met pijn en ongemak, schieten we meestal in de weerstand. We willen het nare gevoel niet. Het is niet fijn, of erger, te pijnlijk of gewoonweg ondraaglijk. We weten dat vechten tegen het gevoel niet werkt. Het geeft alleen maar meer spanning, maakt moe en put uit. Maar wat is het
Het valt me op dat veel mensen (inclusief ikzelf) om me heen op dit moment in een overleefstand staan. Dingen voelen als te veel en te groot. En het duurt te lang. Te lang te veel werk, of te lang een veelheid aan intense gebeurtenissen, te lang ziek. Of een te groot, veel te groot
De vraag Hoe gaat het echt met jou? drukt oprechte belangstelling uit. Dat kan heel fijn zijn. Maar ook confronterend. Want je weet: ik kom niet weg met het simpele antwoord Goed hoor. De vraag nodigt uit om eerlijk te zijn, om diep te voelen: hoe gaat het echt met mij? Stroomt het leven en
Als een contact niet stroomt, omdat je elkaar niet lijkt te begrijpen, omdat de ander niet ontvankelijk lijkt voor je woorden, omdat je je ergens alleen voelt in het bijzijn van de ander of erg moe wordt van een gesprek, is er bijna altijd sprake van een gebrek aan afstemming. We zijn vaak zo vol
Alleen in kwetsbaarheid kunnen we werkelijk verbinden Read More »
Onlangs stuitte ik op een prachtig gedicht van Esther van Nieukerken, dat alles zegt over waarlijk liefhebben. Een wijze les over het eren van het unieke in de ander en vertrouwen op ieders eigen innerlijke kracht. Een confrontatie met je eigen hoogmoed en beter weten. Speciaal voor ouders. Maar ook voor geliefden. En broers en
“Je hebt een afspraak met het leven. En het moment is nu”, zei mijn geliefde leraar Thich Nhat Hanh ooit. Die paar woorden geven precies aan waar het in het leven om draait. Wil je het leven echt ontmoeten, wil je het in al zijn volheid leven, dan dien je NU aanwezig te zijn. Een
